Politie Training

De Politie Training is een project dat werd gerealiseerd binnen het kader van Het Sociaal Experiment, een samenwerkingsverband met de kunstenaars Klaas van Gorkum, Iratxe Jaio, Wouter Osterholt, Jonas Staal en Elke Uitentuis. In oktober 2011 werden zij door het Artez Academie uitgenodigd om een weerbaarheids training voor kunstenaars te komen geven.

Gedurende drie dagen kwamen twee instructeurs van de politieacademie een groep kunstenaars en studenten trainen in kruisverhoortechnieken. Deze technieken werden dan in een rollenspel verder uitgewerkt. In de avonden werden de deelnemers gestimuleerd om na te denken over de toepassing van deze technieken in hun eigen praktijk, door middel van filmvertoningen, en discussies. De trainingen waren gratis, en voor voedsel en slaapplekken werd gezorgd, maar het programma moest verplicht in zijn geheel worden gevolgd.

Achtergrond

Kunstacademies gaan een kwart minder studenten aannemen. De boodschap die hiermee wordt uitgedragen is dat er teveel kunstenaars worden opgeleid waar de wereld niet op zit te wachten. De groeiende weerzin in de publieke opinie jegens het kunstenaarschap lijkt dit te bevestigen. De vraag is of deze maatregel voldoende is om de overige driekwart van de studenten voor te bereiden op de toekomst.

De aangekondigde bezuinigingen op kunst en cultuur schetsen daar namelijk een somber beeld van. Toch is het wegvallen van overheidssteun voor kunst slechts één van de gevolgen van de huidige veranderingen in maatschappelijke verhoudingen. Een voorproef van wat ons nog meer te wachten staat werd ons op 27 juni bij het Binnenhof in Den Haag geboden, toen een vreedzame demonstratie tegen deze bezuinigingen zonder pardon uiteen werd geslagen.

Een gemêleerd gezelschap van artiesten, critici en andere sympathisanten liet zich destijds overrompelen door de harde aanpak van de ME. Dat het gezag geen enkele boodschap had aan hun stem als mondige burgers had echter niet als een verrassing hoeven te komen. Het is een logisch gevolg van de systematische wijze waarop kunstenaars zijn weggezet als marginale, wereldvreemde en subsidie-afhankelijke figuren. Het gebruik van deze negatieve stereotypen blijkt een uiterst effectieve manier om de legitimiteit te ondermijnen van hun bijdrage aan het publieke debat over de politieke inrichting van de samenleving.

Het kunstenaarschap dient binnen deze context opnieuw te worden uitgevonden, als zij haar kritische rol in de samenleving wil heroveren en bestendigen. Wij stellen daarom voor om het curriculum in kunstonderwijs volledig te hervormen, zodat studenten beter worden voorbereid op een toekomst onder vijandige omstandigheden. Wij pleiten ervoor om de academie niet meer te zien als een beschermende omgeving voor ontluikende kunstenaars, maar als trainingsgebied voor het vergroten van hun weerbaarheid. Want alleen als zij de machtsstructuren van de samenleving leren doorgronden, zullen zij in staat worden gesteld hun legitieme plek te bevechten, en hun verbeelding in te zetten om bestaande sociale constructies te ondergraven en naar hun eigen hand te zetten.