In deze biotoop van de algehele shake-up van politieke en sociaal-economische sjablonen is de kunstenaarsaanwezigheid meer dan op zijn plaats. De kunstenaars van Artists in Occupy Amsterdam worden gedreven door het idee dat kunst en de samenleving nauw verwant zijn, er een symbiose tussen kunst en maatschappij bestaat. De rauwe condities van het plein waarbij logistiek alles van de grond af moet worden opgebouwd - verwarming, onderdak, veiligheid, stroom, overleg en besluitvorming - genereren meteen de nulgraad waarlangs een samenleving opnieuw kan worden vormgegeven. In het beraad hoe zichzelf dienen te organiseren in relatie tot de rest van de Occupydemonstranten, wordt de maatschappelijke vorm van de kunst geformuleerd. Hieruit vloeit voort om dit geen project of kunst te noemen, en zonder woordvoerder en zonder auteurschap. Volgens Klaas van Gorkum dient het te gaan om de openheid en het uitnodigen tot hernieuwd contact, zonder vooropgezette labels of afbakeningen.
Lees de rest van het artikel op Metropolis M.