De grootvader van Klaas behoorde tot een generatie voor wie "vrije tijd" op een nuttige manier moest worden besteed. Bij zijn pensioen liet hij door zijn collega's in de fabriek een houtdraaibank lassen uit stukken oud ijzer en schroot. Zo kon hij op latere leeftijd zijn uitkering aanvullen met het verkoop van produkten uit zijn hobby. Toen hij stierf, liet hij zijn zoon een sigarendoos na met knipsels uit tijdschriften, schetsen en blauwdrukken van verschillende voorwerpen die met de houtdraaibank te vervaardigen zijn, met het idee dat dat nog wel eens van pas zou kunnen komen.
De inhoud van dat kistje is het vertrekpunt voor een reflexieve verkenning van de notie van artistieke productie in de hedendaagse welvaartsstaat. Een dertigtal artikelen uit het nalatenschap van de grootvader van Klaas zijn opgespoord bij vrienden en familieleden door heel Nederland. Foto's tonen deze voorwerpen in hun oorspronkelijke huiselijke omgeving, daar waar ze hun plek vonden als gevolg van de functionele, decoratieve of sentimentele waarde die ze zijn toegekend door hun eigenaren.
De kunstenaars namen ook zelf plaats achter de draaibank, en filmden hun eerste stappen om zich te oefenen in het houtdraaien. De pootjes die zij als nevenproducten tijdens dit proces vervaardigden zijn in de installatie opgenomen, ter ondersteuning van het platform waarop de oorspronkelijke voorwerpen zijn tentoongesteld.
Drie monitoren tonen daarnaast een bedrijfsfilm van Lips Scheepsschroevenfabriek, waar Jos van Gorkum werkte voordat hij met pensioen ging; de oorspronkelijke houtdraaibank die wordt gebruikt om de 49 poten te vervaardigen; en de handelingen die horen bij het digitaal scannen van elk exemplaar uit de verzameling papieren in het sigarenkistje.
De installatie is voor het eerst tentoongesteld in MUSAC's Laboratorio 987, in 2011, als onderdeel van Amikejo, een serie van vier tentoonstellingen samengesteld door Latitudes (Max Andrews & Mariana Cánepa Luna).