Iratxe Jaio + Klaas van Gorkum

The idea that we will be defending here is that certain contemporary artistic practices, indebted to the conceptual, post-conceptual and/or relational practices of recent times, are loaded with a series of tensions that point towards an interesting and fertile terrain of crossbreeding between what we could describe for now, in a generic and somewhat imprecise way, as “social”, on one side, and purely “aesthetic”, on the other.

Some of these practices, such as those we shall be commenting on in this text, work as a clear example of the potency and tensions arising from these types of performative operation when they are surrounded by an excess of intention. And, in this sense, they are a further example of a process that is becoming a symptom of contemporary art: the urgency of recovering the certainties of interpretation (of hermeneutics) in response to the unbearable ambivalence that is constitutive of every performance, with this recovery running the risk of neutralising what there is of discovery in performance.

Presentation of the publication 'Amikejo', tuesday 22 May, 20h at Múltiplos in Barcelona.

Amikejo has been produced in coordination with a series of four exhibitions by artist duos, curated by Latitudes (Max Andrews & Mariana Cánepa Luna) at Laboratorio 987, the project space of the Museo de Arte Contemporáneo de Castilla y León, MUSAC (exhibitions by Pennacchio Argentato, Iratxe Jaio & Klaas van Gorkum, Uqbar-Irene Kopelman & Mariana Castillo Deball, and Fermín Jiménez Landa & Lee Welch).

“Het is een voorrecht deze daad van overdracht der soevereiniteit te verrichten tegenover de geschiedenis of beter gezegd: voor het aangezicht Gods. Die weet waarom dit samengaan in vrijheid niet eerder en ook niet later werd bereikt, en die het falen kent der generaties, maar die ook ziet of wij kunnen dienen in het plan voor de gang der mensheid.”

Koningin Wilhelmina in 1949

Van 28 Maart tot en met 6 April 2012 gaven wij een workshop aan MASS Alexandria, in Egypte, in samenwerking met Elke Uitentuis. Tijdens deze workshop, richtten wij ons op de concept "pre-enactment". De onstabiele overgangsperiode waar Egypte zich in bevindt zorgt voor veel onzekerheid, maar ook voor mogelijkheden om nieuwe beelden te scheppen van de toekomst. Dit kan een gewenste toekomst zijn, maar ook het tegenovergestelde, een dystopische visioen van wat nog moet komen. De vraag is hoe we als kunstenaars kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van een gedeelde visie, of een gedeelde horizon. Door toekomstscenarios in het heden uit te voeren, kan de huidige politiek in onze dagelijkse leven in een ander perspectief geplaatst worden. Het doel van de pre-enactment is om parallellen te trekken en om de gedachtewisselingen over voorstellen te stimuleren.